Ognioodporność
Klasa materiału
ze względu na reakcję na ogień
W kontekście materiałów budowlanych oraz ich odporności na działanie ognia norma PN-EN 13501-1+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień podaje podział na 7 Euroklas (A1, A2, B, C, D, E, F) oraz ich charakterystykę.
Decyzją Komisji Europejskiej (nr 96/603/E, 2000/605/EC, 2003/424/EC) zarówno beton komórkowy, jak i silikaty zostały sklasyfikowane w klasie A1 – co oznacza, że spełniają najostrzejsze wymagania i nie biorą udziału w rozwoju pożaru w żadnej jego fazie, nawet w pożarze rozwiniętym. Elementy klasy A1 w warunkach pożaru nie wywołują zadymienia, ani nie wytwarzają płonących kropli, co czyni je materiałem całkowicie niepalnym zapewniającym wysoki poziom bezpieczeństwa pożarowego.
Klasyfikacja
odporności ogniowej
Do ustalania odporności ogniowej ścian można korzystać z Eurokodu PN-EN 1996-1-2:2010 „Eurokod 6:
Projektowanie konstrukcji murowych, Część 1-2: Reguły ogólne. Projektowanie konstrukcji z uwagi na warunki pożarowe”.
W normie tej podano zasady projektowania konstrukcji ze względu na sytuację wyjątkową związaną z pożarem. Załącznik B przedstawia tabelaryczne wartości odporności ogniowej ścian murowanych.
Dla ścian poza zakresem zawartym w normie PN-EN 1996-1-2 wartości należy określać według badań akredytowanej jednostki certyfikującej.
Klasyfikacja odporności ogniowej jest wyrażona w minutach, gdzie zgodnie z normą PN-EN 13501-2:2016-07 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 2: Klasyfikacja na podstawie wyników badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej” funkcję nośności ogniowej określa R, a funkcje wydzielające określane są przez I (izolacyjność ogniowa), E (szczelność ogniowa).
Kryterium R uważa się za spełnione, gdy funkcja nośna zostaje zachowana przez wymagany czas oddziaływania pożaru.
Kryterium I uważa się za spełnione, jeżeli średni przyrost temperatury na całej nienagrzewanej powierzchni został ograniczony do 140 K, a maksymalny przyrost temperatury w dowolnym punkcie tej powierzchni nie przekracza 180 K.
Kryterium E uważa się za spełnione, jeżeli zapobieżono przenikaniu płomieni i gorących gazów przez część konstrukcji.
Ściany nieobciążone (nienośne), powinny spełniać kryteria E oraz I, a ściany obciążone (konstrukcyjne) R, E, I.
Wymagana klasa odporności ogniowej elementów budynku - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (z późniejszymi zmianami).
Klasyfikacja odporności ogniowej
zgodnie z PN-EN 1996-1-2
Kryteria EI - ściany nienośne oddzielające z uwagi na odporność ogniową zgodnie z PN-EN 1996-1-2.
Minimalna grubość ścian (mm) z elementów Systemu Budowy H+H dla uzyskania klasyfikacji ogniowej EI dla czasu (min).
Kryteria REI - ściany nośne oddzielające z uwagi na odporność ogniową zgodnie z PN-EN 1996-1-2.
Minimalna grubość ścian (mm) z elementów Systemu Budowy H+H dla uzyskania klasyfikacji ogniowej REI dla czasu (min).
Grupa 1 (wg PN-EN 1996-1-1+A1:2023-08)
Należą do niej wszystkie produkty oznaczone jako H+H Silikat N, H+H Silikat NP, H+H Silikat AT AkuTerm oraz H+H Silikat 3NFD. Są to elementy, których łączna objętość wszystkich otworów nie przekracza 25% i objętość pojedynczego otworu nie może być większa niż 12,5% objętości całego elementu.
Grupa 1S (wg PN-EN 1996-1-1+A1:2023-08)
Należą do niej wszystkie produkty oznaczone jako H+H Silikat A, H+H Silikat NA (elementy pełne), H+H Silikat 1NF (cegła silikatowa), H+H Silikat S (elementy pełne elewacyjne). Są to elementy zawierające w swej objętości mniej niż 5% otworów.
Podstawowe dane w tabelach dotyczą ścian nieotynkowanych, a wartości w nawiasach - ścian z tynkiem o minimalnej grubości 10 mm po obu stronach ściany jednowarstwowej lub po stronie narażonej na działanie ognia w przypadku ściany szczelinowej. Wymagany przedział grubości ściany np. 100/150 należy interpretować zakładając, że dane kryterium ognioodporności posiada przegroda, której grubość zawiera się w przedziale pomiędzy 100, a 150 mm. Wybór grubości należy od decyzji projektanta. Z punktu widzenia „bezpieczeństwa” projektowego można przyjąć górne wartości przedziałów.
Mury wykonane z użyciem elementów murowych łączonych na pióro i wpust, mające niewypełnione pionowe spoiny o szerokości mniejszej niż 5 mm, można oceniać wykorzystując tablice odpowiednie dla ścian pozbawionych warstwy wykończeniowej powierzchni.
W tabelach uwzględniono wartości zarówno dla ścian z elementów murowych łączonych zaprawą do spoin cienkowarstwowych jak i tradycyjną.
Współczynniki α ≤ 1,0 lub α ≤ 0,6 to informacja o proporcji obciążenia ściany. Określane są jako stosunek przyłożonego do ściany obciążenia obliczeniowego w sytuacji pożaru do nośności obliczeniowej w stanie granicznym nośności według EN 1996-1-1.
Przykładowe wartości klasy odporności ogniowej
dla produktów H+H
