Elementy murowe w ochronie przeciwpożarowej budynku


Budowa domu wymaga podjęcia wielu ważnych decyzji dotyczących zarówno projektu obiektu, jak i wyboru odpowiednich materiałów. Materiał konstrukcyjny użyty do wznoszenia ścian musi być niepalny, a więc odporny na działanie ognia i wysokiej temperatury. Nie może również pod ich wpływem wydzielać żadnych szkodliwych substancji. Bezpieczeństwo pożarowe, to jedno z wymagań podstawowych stawianych budynkom. Obiekty muszą być budowane zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej.

Klasyfikacja odporności ogniowej

Budując dom, budynek wielorodzinny lub obiekt mieszkalno-usługowy, należy mieć świadomość, że poszczególne elementy konstrukcyjne muszą spełniać co najmniej minimalne wymagania w zakresie odporności ogniowej.

Zgodnie z przepisami obiekty budowlane powinny być zaprojektowane i zrealizowane w taki sposób, aby w przypadku wystąpienia pożaru przez określony czas zachowana była nośność konstrukcji oraz w jak największym stopniu ograniczona została możliwość rozprzestrzeniania się ognia zarówno w obiekcie, jak i na sąsiednie zabudowania. Co więcej bezwzględnie musi być zapewnione bezpieczeństwo ewakuacji mieszkańców lub użytkowników obiektu jak i bezpieczeństwo ekip ratunkowych. Podstawowe wymagania dla konstrukcji murowych opisywane są za pomocą klasyfikacji odporności ogniowej, którą tworzą trzy kryteria: nośności (R), szczelności (E) i izolacyjności (I) ogniowej.

Określanie odporności ogniowej konstrukcji

Miarą dla odporności ogniowej konstrukcji jest czas tF podawany w minutach – od początku pożaru aż do osiągnięcia przez element budynku lub konstrukcji poddany próbie jednego ze stanów granicznych: nośności, izolacyjności, szczelności. Istnieją następujące klasy odporności ogniowej konstrukcji:

  • F0 – odporność <15 minut,

  • F0,25 – odporność 15≤ tF < 30 minut,

  • F0,5 – odporność 30 ≤ tF < 60 minut,

  • F1 – odporność 60 ≤ tF < 90 minut,

  • F1,5 – odporność 90 ≤ tF < 120 minut,

  • F2 – odporność 120 ≤ tF < 240 minut,

  • F4 – odporność tF ≥ 240 minut.


Klasy odporności ogniowej elementów budynków

Przegrody ze względu na ich odporność ogniową klasyfikuje się za pomocą klas odporności ogniowej, które są wyrażane zawsze w minutach. Zasady klasyfikacji przegród podaje norma PN-EN 13501-2:2016-07 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 2: Klasyfikacja na podstawie wyników badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej”.W zależności od tego, jakie kryteria odporności ogniowej w minutach są zachowane, ustala się klasy odporności ogniowej elementów budynków:

  • R – czas, w którym elementy nośne zachowują nośność ogniową, ale elementy nośne spełniające funkcje oddzielające nie zachowują szczelności i izolacyjności ogniowej,

  • RE – czas, w którym elementy nośne spełniające funkcje oddzielające zachowują swą nośność i szczelność ogniową, ale nie zachowują izolacyjności ogniowej,

  • REI – czas, w którym elementy nośne spełniające funkcje oddzielające zachowują nośność, szczelność i izolacyjność ogniową,

  • E – czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność ogniową, ale nie zachowują izolacyjności ogniowej,

  • EW – czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność oraz stanowią solidną ochronę przed promieniowaniem cieplnym,

  • EI – czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność i izolacyjność ogniową.

Przy określaniu klasy odporności konstrukcji budynku uwzględnia się nośność ogniową (R), szczelność ogniową (E) oraz izolacyjność ogniową (I). Przy niektórych rodzajach elementów budynków bierze się ponadto pod uwagę kryteria uzupełniające, takie jak natężenie promieniowania (W) przy elementach przeszklonych, odporność na oddziaływanie mechaniczne (M), zdolność do samozamykania (C), dymoszczelność (S), skuteczność ogniową (D) oraz odporność na pożar sadzy (G).

Kryterium R jest spełnione, gdy funkcja nośna zostaje zachowana przez wymagany czas oddziaływania ognia. Kryterium I będzie dotrzymane, jeśli średni przyrost temperatury na całej nienagrzewanej powierzchni został ograniczony do 140 K, a maksymalny przyrost temperatury w dowolnym punkcie tej powierzchni nie przekracza 180 K. Ostatnie kryterium, E, spełnione będzie, jeśli zapobiega się przenikaniu płomieni i gorących gazów przez część konstrukcji.

 

Beton komórkowy oraz silikaty niepalnymi materiałami budowlanymi

Inną oceną ognioodrporności materiału jest jego klasa reakcji na ogień. Materiały budowlane można podzielić na różne klasy reakcji na ogień. W celu przypisania konkretnym materiałom odpowiedniej klasy reakcji stosuje się normę PN-EN 13501-1+A1:2010 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień”. Wyszczególniono w niej 7 tzw. euroklas oraz ich charakterystykę.

Oferowane przez nas materiały budowlane - beton komórkowy oraz silikaty, klasyfikowane są zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej w klasie A1. Która oznacza, że są one całkowicie niepalne. Spełniają najbardziej restrykcyjne wymagania i nie biorą udziału w rozwoju pożaru w żadnej z jego faz, nawet w pożarze rozwiniętym. Nie wywołują zadymienia, nie wytwarzają też płonących kropli. Ich zastosowanie w konstrukcjach budowlanych daje im ostatecznie wysoki poziom bezpieczeństwa pożarowego.


Znajdź
Zadzwoń
Wypełnij formularz