Murowanie pierwszej warstwy. Zasady, wytyczne, sens stosowania zaprawy tradycyjnej

Precyzja i dokładność murowania pierwszej warstwy istotnie wpływają na łatwość wznoszenia całego muru. To ważne zwłaszcza wtedy, gdy muruje się na cienką spoinę i prace wymagają szczególnej staranności. Jeśli mur jest wykonywany na ścianie, ławie fundamentowej lub jest ścianą parteru w budynku niepodpiwniczonym należy wykonać odpowiednie warstwy izolacyjne. Jak dobrze wznieść pierwszą warstwę?

Jak zacząć prace? Kluczowe zasady
Przed rozpoczęciem prac murarskich na fundamentach należy wytyczyć osie planowanych ścian i przeprowadzić niwelację podłoża. Co to oznacza? Konieczne jest określenie najwyższego i najniższego punktu podłoża (np. płyty stropowej czy ławy fundamentowej). Maksymalna różnica między nimi to 30 mm. Jeśli będzie większa, niezbędne jest wyrównanie podłoża betonową nadlewką. W praktyce najczęściej wykonuje się niwelację dla wszystkich punktów charakterystycznych rzutu ścian, tzn. narożników i punktów przecięcia osi ścian.

Nie ma znaczenia, czy ściany będą murowane na spoinę tradycyjną, czy na cienką spoinę – pierwszą warstwę muru należy wykonać na zaprawie cementowej o grubości ok. 1 cm. Pozwala ona wyeliminować ewentualne nierówności podłoża, tak by bloczki warstwy startowej były ułożone możliwie najbardziej precyzyjne. Co istotne, konsystencja zaprawy cementowej, wykorzystywanej pod pierwszą warstwę powinna być tak dobrana, aby zapobiegać osiadaniu bloczków pod ich własnym ciężarem.

Metoda murowania pierwszej warstwy zależna od materiału
Wznoszenie ścian należy rozpocząć od najwyżej położonego narożnika. Metoda rozpoczęcia prac murarskich zależy od rodzaju wybranego materiału murowego. W przypadku silikatów, w pierwszej kolejności stawia się tzw. bloczek połówkowy, a dopiero później pełnowymiarowy. W Systemie Budowy H+H dostępne są gotowe bloczki silikatowe połówkowe, a ich wykorzystanie znacznie oszczędza czas – nie ma konieczności docinania pełnych elementów, które bywa skomplikowane, z uwagi na wysoką gęstość elementów silikatowych.

Natomiast jeśli materiałem wybranym do prowadzenia prac murarskich jest beton komórkowy, murowanie rozpoczyna się poprzez ustawienie pojedynczych bloczków w narożnikach ścian piórami na zewnątrz obiektu. W ten sposób zapobiega się powstawaniu w narożnikach bruzd, które trzeba by wypełniać zaprawą naprawczą.

Kiedy pierwszy narożnik będzie ustabilizowany, można zająć się kolejnymi. Należy jednak pamiętać, aby górne płaszczyzny bloczków znajdowały się na tej samej wysokości (pomaga w tym niwelator). Po ustabilizowaniu wszystkich bloczków narożnych należy rozciągnąć pomiędzy nimi sznur murarski i uzupełnić warstwę. Podczas uzupełniania pierwszej warstwy należy dokładnie kontrolować poziomicą wysokość i poziom górnej płaszczyzny układanych bloczków. Korekty położenia należy dokonywać młotkiem gumowym.

Zaprawa tradycyjna – kiedy ją stosować?
Zaprawa murarska musi odznaczać się odpowiednią przyczepnością do podłoża. Dzięki temu cała konstrukcja murowa będzie odpowiednio szczelna. Choćby z tego powodu warto stosować zaprawy dopasowane do właściwości poszczególnych elementów murowych. Murując kolejne warstwy muru wybór pomiędzy zaprawą cienkowarstwową, a tradycyjną może być podyktowany: