Ognioodporność

Klasa materiału ze względu na reakcję na ogień
W kontekście materiałów budowlanych oraz ich odporności na działanie ognia norma PN-EN 13501-1+A1:2010 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień” podaje podział na 7 Euroklas (A1, A2, B, C, D, E, F) oraz ich charakterystykę.

Decyzją Komisji Europejskiej (nr 96/603/E, 2000/605/EC, 2003/424/EC) zarówno beton komórkowy jak i silikaty zostały sklasyfikowane w klasie A1 – co oznacza, że spełniają najostrzejsze wymagania i nie biorą one udziału w rozwoju pożaru w żadnej jego fazie - nawet w pożarze rozwiniętym. Elementy klasy A1 w warunkach pożaru nie wywołują zadymienia, ani nie wytwarzają płonących kropli, co czyni je materiałem całkowicie niepalnym zapewniającym wysoki poziom bezpieczeństwa pożarowego.

 

Klasyfikacja odporności ogniowej
Do ustalania odporności ogniowej ścian można korzystać z Eurokodu PN-EN 1996-1-2:2010 „Eurokod 6: Projektowanie konstrukcji murowych,
Część 1-2: Reguły ogólne. Projektowanie konstrukcji z uwagi na warunki pożarowe”. W normie tej podano zasady projektowania konstrukcji ze względu na sytuację wyjątkową związaną z pożarem. Załącznik B przedstawia tabelaryczne wartości odporności ogniowej ścian murowanych.

Klasyfikacja odporności ogniowej jest wyrażona w minutach, gdzie zgodnie z normą PN-EN 13501-2:2016-07 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków - Część 2: Klasyfikacja na podstawie wyników badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej” funkcję nośności ogniowej określa R, a funkcje wydzielające określane są przez I (izolacyjność ogniowa), E (szczelność ogniowa).

Kryterium R uważa się za spełnione, gdy funkcja nośna zostaje zachowana przez wymagany czas oddziaływania pożaru.
Kryterium I uważa się za spełnione, jeżeli średni przyrost temperatury na całej nienagrzewanej powierzchni został ograniczony do 140 K, a maksymalny przyrost temperatury w dowolnym punkcie tej powierzchni nie przekracza 180 K.
Kryterium E uważa się za spełnione, jeżeli zapobieżono przenikaniu płomieni i gorących gazów przez część konstrukcji.
Ściany nieobciążone (nienośne), powinny spełniać kryteria E oraz I, a ściany obciążone (konstrukcyjne) R, E, I.

Wymagana klasa odporności ogniowej elementów budynku - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (z późniejszymi zmianami)

„-” oznacza brak wymagań

Klasyfikacja odporności ogniowej zgodnie z PN-EN 1996-1-2

H+H Beton komórkowy

Wymagane grubości ścian podane są przedziałach. Np. 100/240 oznacza, że klasę odporności ogniowej EI 120 osiąga ściana o grubości między 100 a 240 mm. Wybór grubości należy od interpretacji projektanta. Z punktu widzenia „bezpieczeństwa” projektowego można przyjąć górne wartości przedziałów. Dodatkowo podstawowe dane dotyczą ścian nieotynkowanych, a wartości w nawiasach - ścian z tynkiem o minimalnej grubości 10 mm.
α ≤ 0,6; α ≤ 1 - klasyfikacja dla ścian nośnych w zależności od poziomu wykorzystania nośności (α), określonego jako stosunek obciążeń projektowych do nośności elementu.

Klasyfikacja ogniowa ścian z betonu komórkowego H+H na podstawie raportu z badań (drugi równorzędny, możliwy sposób klasyfikacji)

Klasyfikacja ta dotyczy zarówno ścian otynkowanych jak i nieotynkowanych (Laboratorium Badań Ogniowych ITB)

¹⁾Poziom obciążenia w proporcji do nośności ściany. „0” - oznacza ściany nieobciążone (osłonowe i działowe), „1,0” - oznacza ścianę nośną, której nośność wykorzystana jest w 100%.

Klasyfikacja odporności ogniowej zgodnie z PN-EN 1996-1-2

H+H Silikaty

Grupa 1 (wg PN-EN 1996-1-1:2005+A1:2013-05) – do tej grupy należą elementy, których łączna objętość wszystkich otworów nie przekracza 25% objętości elementu (przy czym objętość pojedynczego otworu nie może być większa niż 12,5% objętości elementu).

UWAGA! Do Grupy 1 należą wszystkie elementy oznaczone jako H+H Silikat N, H+H Silikat NP oraz H+H Silikat 3NFD (elementy drążone z udziałem drążeń > 5%)

Grupa 1S (wg PN-EN 1996-1-2:2010) – do tej grupy należą elementy zawierające w swej objętości mniej niż 5% otworów.

UWAGA! Do Grupy 1S należą wszystkie elementy oznaczone jako H+H Silikat A (elementy pełne), H+H Silikat 1NF (cegła silikatowa), H+H Silikat S (elementy pełne elewacyjne)

Wymagane grubości ścian podane są przedziałach. Np. 120/150 oznacza, że klasę odporności ogniowej EI 120 osiąga ściana o grubości między 120 a 150 mm. Wybór grubości należy od interpretacji projektanta. Z punktu widzenia „bezpieczeństwa” projektowego można przyjąć górne wartości przedziałów. Dodatkowo podstawowe dane dotyczą ścian nieotynkowanych, a wartości w nawiasach - ścian z tynkiem o minimalnej grubości 10 mm.
Mury wykonane z użyciem elementów murowych łączonych na pióro i wpust, mające niewypełnione pionowe spoiny o szerokości mniejszej niż 5 mm, można oceniać , wykorzystując tablice odpowiednie dla ścian pozbawionych warstwy wykończeniowej powierzchni.

W przypadku ścian mających spoiny pionowe o grubości maksymalnie 2 mm, nie wymaga się żadnych dodatkowych wykończeń, dzięki czemu można wykorzystywać tablice odpowiadające ścianom bez wykończenia powierzchni.

α ≤ 0,6; α ≤ 1  - klasyfikacja dla ścian nośnych w zależności od poziomu wykorzystania nośności (α), określonego jako stosunek obciążeń projektowych do nośności elementu.